ഇരിക്കുക, അല്പം വിശ്രമിക്കുക
കുടിക്കുക, ദാഹമകറ്റുക
ഉറങ്ങുക, ഇറക്കുക ഭാരങ്ങള്‍
ഉണരുക, ഉന്മേഷവാനായ് ...
ഇത്രയുമേ ചെയ്തുള്ളൂ
ഞാനെന്‍ അതിഥിയോട് .
എന്നിട്ടുമെന്തിനായ് അപഹരിച്ചൂ
എന്‍ കാല്‍ച്ചുവട്ടിലെ മണ്ണ് ...
എന്തിനായ്‌ കനല്‍ നിറച്ചൂ
എന്‍ തലയിണകളില്‍ ...
മുടിയിഴകള്‍ കത്തിയമര്‍ന്ന
ചാരത്തില്‍ പരതുവാന്‍ നിന്‍
വിരലുകള്‍ തുടിക്കുന്നത് പോലും
ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നതേയില്ലല്ലോ
കരളിന്‍റെ കഥകള്‍ പറഞ്ഞു -
കാളകൂട വിഷം കുടിപ്പിക്കുവാന്‍
മടിയേതുമില്ല നിനക്കെന്ന അറിവ്
വൈകിയുദിച്ച വിവേകമായ്‌ ...
ഇനിയില്ല പ്രയോജനമെങ്കിലും .
പഴയതും പുതിയതുമായ
കഥകള്‍ ഒത്തിരി കേട്ടു പഴകിയ
കാതുകളില്‍ ഘനമേറിയതൊന്നും
പറയരുതിനി , താങ്ങുവാനാകില്ല ...
അസ്ഥിത്തറകള്‍ തിരികളെ
കാത്തിരിക്കുമ്പോള്‍, എരിഞ്ഞു തീരുക
അവയുടെ നിയോഗം എന്നിനി
ആരും പഠിപ്പിക്കേണ്ടതില്ല ...
അല്പം എണ്ണ പകരുകയെന്നത്
നിന്‍ കര്‍മ്മം മാത്രം...
ആ ദീപം നിന്‍ മനസ്സില്‍
നിന്നും തമസ്സിനെ അകറ്റട്ടെ
നീയെടുത്ത, എന്‍ കാലടിയിലെ മണ്ണില്‍
നിന്‍ പ്രതിരൂപങ്ങള്‍ വളര്‍ന്ന്
നിനക്കു തന്നെ തണലായ്‌ തീരട്ടെ..
വളമായ്‌ നല്‍കാം അല്പം ചാരം.
തെറ്റുകള്‍
Posted by സനില്‍ എസ് .കെ at 10/27/2009 01:18:00 PM
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)
1 എന്തായാലും പറഞ്ഞോളൂ:
2009, ഒക്‌ടോബർ 27 2:51 PM
നിന്‍ പ്രതിരൂപങ്ങള്‍ വളര്‍ന്ന്
നിനക്കു തന്നെ തണലായ്‌ തീരട്ടെ..
വളമായ്‌ നല്‍കാം അല്പം ചാരം
nannaayi
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ