ഈറന്‍ നിലാവ്

കാറ്റേ നിനക്കു നന്ദി
ഈ സൌരഭ്യമെനിക്കു തന്നതിന്
വെളിച്ചമേ നന്ദി
സുരലോക സൌന്ദര്യം കാണിച്ചതിനു
മഴത്തുള്ളികളേ നന്ദി
എനിക്കീ നനവുള്ള ഓര്‍മ്മകളേകിയതിനു
പൂനിലാവേ നിനക്കും നന്ദി
ഇഷ്ട സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കാഴ്ച വച്ചതിനു

നിന്‍ മിഴികളിലെ
പിടയ്ക്കുന്ന പരല്‍ മീനായെങ്കില്‍
നിന്‍ കാര്‍കൂന്തലിലെ പനിനീര്‍ പുഷ്പം ,
അതിലൊരിതളെങ്കിലുമായെങ്കില്‍
തുടുത്ത കവിളിലെ മറുകായെങ്കില്‍
മോഹങ്ങളേറെ നല്കിയ
എന്നന്തരാത്മാവേ നിനക്കും നന്ദി

എനിക്കു നിന്നോട് പ്രണയം
തോന്നിയ നിമിഷമേത് സഖീ ?
മഞ്ഞില്‍ കുളിച്ചൊരാ പ്രഭാതത്തില്‍
ലക്ഷ്മീകോലം വരച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന നേരമോ ?
ത്രിസന്ധ്യയ്ക്ക് കണ്ണനു ചാര്‍ത്താന്‍
മാല്യം കോര്‍ക്കുമ്പോഴോ ?
പനന്തത്തകളോട് കിന്നാരം പറഞ്ഞ്
അവരിലൊരാളായി പാറിനടന്ന വേളയിലോ ?
അമ്പലകുളത്തിലെ പൂവാലന്മാരാം മീനുകള്‍ക്കു
നിന്‍ പാദസരത്തിന്‍ കൊഞ്ചല്‍ കേള്‍പ്പിച്ച നിമിഷമോ ?

എല്ലാമോര്‍ക്കുമ്പോഴും
ആ സുന്ദര നിമിഷം മാത്രംമറവിയുടെ
താഴ്‌വരയിലൊളിപ്പിച്ച
എന്‍ മാനസമേ നിനക്കും നന്ദി

നിന്‍ മോഹനരൂപം തെളിഞ്ഞതീ കണ്ണുകളില്‍
നിന്‍ ശബ്ദം തേന്‍മഴ
ചൊരിഞ്ഞതൊക്കെയും ഈ കാതുകളില്‍
തൂവല്‍ തോല്കും സ്പര്‍ശം
അറിഞ്ഞതീ ശരീരമെന്നാല്‍
ഇന്നു ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നത്‌
നിന്നെയോ അതോ എന്നെയോ ?

നഷ്ട സ്വപ്നമെന്നാലും ,
ഇന്നും നിറദീപമായി നീ കുടികൊള്ളുന്ന
എന്‍ മാനസമേ വീണ്ടും ചൊല്ലുന്നു നിനക്കു നന്ദി
എന്നുമോര്‍ക്കുന്നു ഞാനിതൊക്കെയും
അറിയുന്നു നിന്‍ സാമീപ്യം ,
കാണണം എനിക്കെന്നും എന്നില്‍ നിറയുന്ന നിന്നെ ...
അതിനായ് സൂക്ഷിക്കും ഞാനെന്നെ ....